art 102 ust 1 pkt 3

12008E102. Consolidated version of the Treaty on the Functioning of the European Union - PART THREE: UNION POLICIES AND INTERNAL ACTIONS - TITLE VII: COMMON RULES ON COMPETITION, TAXATION AND APPROXIMATION OF LAWS - Chapter 1: Rules on competition - Section 1: Rules applying to undertakings - Article 102 (ex Article 82 TEC) Official Journal 115 2. Obowiązek kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, nie obejmuje właścicieli i zarządców: 1) budynków mieszkalnych jednorodzinnych; 2) obiektów budowlanych: a) budownictwa zagrodowego i letniskowego, b) wymienionych w art. 29 wyłączenie obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę ust. 1 i 2, z wyłączeniem sieci gazowych. 2a. Przepisy ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 stosuje się odpowiednio, jeżeli roboty budowlane, w przypadkach innych niż określone w art. 48 postanowienie o wstrzymaniu budowy, zostały wykonane w sposób, o którym mowa w art. 50 postanowienie o wstrzymaniu robót budowlanych ust. 1. 1. Starosta wydaje decyzję administracyjną o zatrzymaniu prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem, w przypadku gdy: 1) upłynął termin ważności prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem – jeżeli organ kontroli ruchu drogowego przekazał informację o zatrzymaniu dokumentu; 3. Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 3: 1) przedstawia się w sprawozdaniu w formie zagregowanej; 2) są wykazywane według stanu na dzień 30 czerwca roku podatkowego, w którym jest sporządzane sprawozdanie. 4. Sprawozdanie w części dotyczącej informacji, o których mowa w ust. 2: 1) pkt 1 – przekazuje się nie później niż Polnische Frauen In Deutschland Suchen Mann. Art. 1. [Ustawa o podatku od towarów i usług]W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) w pkt 15 wyrazy „drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU oraz bambusa (PKWiU ex zastępuje się wyrazami „drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00)”, b) pkt 20 i 21 otrzymują brzmienie: „20) produktach rolnych – rozumie się przez to towary pochodzące z własnej działalności rolniczej rolnika ryczałtowego oraz towary, o których mowa w art. 20 ust. 1c i 1d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. 21) usługach rolniczych – rozumie się przez to: a) usługi związane z rolnictwem oraz chowem i hodowlą zwierząt, z wyłączeniem usług weterynaryjnych (PKWiU ex z wyłączeniem usług podkuwania koni i prowadzenia schronisk dla zwierząt gospodarskich (PKWiU ex b) usługi związane z leśnictwem (PKWiU ex z wyłączeniem patrolowania lasów wykonywanego na zlecenie przez jednostki inne niż leśne (PKWiU ex c) usługi wspomagające rybactwo (PKWiU ex z wyłączeniem usług związanych z rybołówstwem morskim (PKWiU d) wynajem i dzierżawę maszyn i urządzeń rolniczych, bez obsługi (PKWiU c) uchyla się pkt 27f, d) po pkt 27f dodaje się pkt 27g w brzmieniu: „27g) czasopismach regionalnych lub lokalnych – rozumie się przez to wydawnictwa periodyczne o tematyce regionalnej lub lokalnej, także przeznaczone dla osób niewidomych i niedowidzących, publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w postaci odrębnych zeszytów (numerów) objętych wspólnym tytułem, których zakończenia nie przewiduje się, ukazujące się na ogół w regularnych odstępach czasu w nakładzie w wersji drukowanej nie wyższym niż 15 000 egzemplarzy, z wyjątkiem: a) periodyków o treści ogólnej, stanowiących podstawowe źródło informacji bieżącej o aktualnych wydarzeniach krajowych lub zagranicznych, przeznaczonych dla szerokiego kręgu czytelników, b) publikacji zawierających treści pornograficzne, publikacji zawierających treści nawołujące do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość lub znieważające z tych powodów grupę ludności lub poszczególne osoby oraz publikacji propagujących ustroje totalitarne, c) wydawnictw, które zawierają głównie kompletne powieść, opowiadanie lub inne dzieło w formie tekstu ilustrowanego lub nie, albo w formie rysunków opatrzonych opisem lub nie, d) publikacji, w których więcej niż 20% powierzchni jest przeznaczone na krzyżówki, kryptogramy, zagadki oraz inne gry słowne lub rysunkowe, e) publikacji zawierających informacje popularne, w szczególności porady oraz informacje o znanych i sławnych postaciach z życia publicznego, f) czasopism w wersji drukowanej, na których nie zostanie uwidoczniona wysokość nakładu;”, e) pkt 30 otrzymuje brzmienie: „30) ex – rozumie się przez to zakres towarów i usług węższy niż określony odpowiednio w danym dziale, pozycji, podpozycji lub kodzie Nomenklatury scalonej (CN) lub danym grupowaniu klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej;”; 2) art. 5a otrzymuje brzmienie: „Art. 5a. Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.”; 3) w art. 17: a) w ust. 1 uchyla się pkt 7 i 8, b) uchyla się ust. 1c–1h, c) w ust. 2 wyrazy „ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8” zastępuje się wyrazami „ust. 1 pkt 4 i 5”, d) uchyla się ust. 2a i 2b; 4) w art. 18c w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: „1) obowiązki tego podatnika w zakresie rozliczania podatku, w tym w zakresie sporządzania deklaracji podatkowych oraz informacji podsumowujących, o których mowa w art. 100 ust. 1, a także w zakresie prowadzenia i przechowywania dokumentacji, w tym ewidencji, na potrzeby podatku;”; 5) w art. 19a w ust. 5: a) w pkt 3: – lit. b otrzymuje brzmienie: „b) dostawy książek drukowanych (CN ex 4901 10 00, 4901 91 00, ex 4901 99 00 i 4903 00 00) – z wyłączeniem map i ulotek – oraz gazet, czasopism i magazynów, drukowanych (CN 4902),”, – w lit. c wyrazy „książek (PKWiU ex – z wyłączeniem map i ulotek – oraz gazet, czasopism i magazynów (PKWiU ex i PKWiU ex zastępuje się wyrazami „książek (CN ex 4901 10 00, 4901 91 00, ex 4901 99 00 i 4903 00 00) – z wyłączeniem map i ulotek – oraz gazet, czasopism i magazynów (CN 4902)”, b) w pkt 4 w lit. b tiret drugie otrzymuje brzmienie: „– wymienionych w poz. 24–37, 50 i 51 załącznika nr 3 do ustawy,”; 6) w art. 29a w ust. 15 w pkt 3 wyrazy „poz. 140–153, 174 i 175” zastępuje się wyrazami „poz. 24–37, 50 i 51”; 7) w art. 41: a) ust. 2 i 2a otrzymują brzmienie: „2. Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1. 2a. Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 5%.”, b) ust. 12 otrzymuje brzmienie: „12. Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do: 1) dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym; 2) robót konserwacyjnych dotyczących: a) obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, b) lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 – w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 1.”, c) ust. 12c otrzymuje brzmienie: „12c. W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, z zastrzeżeniem ust. 12 pkt 2.”, d) po ust. 12c dodaje się ust. 12d–12f w brzmieniu: „12d. Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 12, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części, inne niż remont. 12e. Przepisu ust. 12 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wliczanych do podstawy opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy. 12f. Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług klasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), z wyłączeniem sprzedaży w zakresie: 1) napojów innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, w tym ich przygotowania i podania; 2) towarów nieprzetworzonych przez podatnika, innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie; 3) posiłków, których składnikiem są towary wskazane jako wyłączone z grupowań wymienionych w poz. 2 i 11 załącznika nr 10 do ustawy.”, e) ust. 13 otrzymuje brzmienie: „13. Do towarów i usług będących przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienionych w Nomenklaturze scalonej (CN) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, stosuje się stawkę podatku w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w przepisach ustawy lub przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie określono inną stawkę.”, f) w ust. 14e w pkt 3 wyrazy „poz. 140–153, 174 i 175” zastępuje się wyrazami „poz. 24–37, 50 i 51”, g) uchyla się ust. 15; 8) w dziale VIII po rozdziale 1 dodaje się rozdział 1a w brzmieniu: „Rozdział 1a Wiążąca informacja stawkowa Art. 42a. Wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera: 1) opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS; 2) klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do: a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi, b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4; 3) stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi. Art. 42b. 1. WIS jest wydawana na wniosek: 1) podatnika posiadającego numer identyfikacji podatkowej; 2) podmiotu innego niż wymieniony w pkt 1, dokonującego lub zamierzającego dokonywać czynności, o których mowa w art. 42a; 3) zamawiającego w rozumieniu ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1986 i 2215 oraz z 2019 r. poz. 53, 730 i 1655) – w zakresie mającym wpływ na sposób obliczenia ceny w związku z udzielanym zamówieniem publicznym. 2. Wniosek o wydanie WIS zawiera: 1) imię i nazwisko lub nazwę wnioskodawcy, jego adres zamieszkania lub adres siedziby, numer identyfikacji podatkowej lub inny numer umożliwiający identyfikację wnioskodawcy; 2) imię, nazwisko i adres zamieszkania pełnomocnika wnioskodawcy, jeżeli został ustanowiony, lub innych osób upoważnionych do kontaktu w sprawie wniosku; 3) określenie przedmiotu wniosku, w tym: a) szczegółowy opis towaru lub usługi, pozwalający na taką ich identyfikację, aby dokonać ich klasyfikacji zgodnej z Nomenklaturą scaloną (CN), Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług lub Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, b) wskazanie klasyfikacji, według której mają być klasyfikowane towar lub usługa, c) wskazanie przepisów ustawy lub przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w ust. 4; 4) informacje dotyczące opłaty należnej od wniosku. 3. Wnioskodawca, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, we wniosku o wydanie WIS składa pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań oświadczenie następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia oświadczam, że w dniu złożenia wniosku, w zakresie przedmiotowym wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.”. Treść oświadczenia zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. W razie złożenia fałszywego oświadczenia przepisu art. 42c ust. 1 nie stosuje się w związku z wydaniem tej WIS. 4. Wniosek o wydanie WIS może zawierać żądanie sklasyfikowania towaru albo usługi na potrzeby stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie, innych niż dotyczące określenia stawki podatku. 5. Przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być: 1) towar albo usługa, albo 2) towary lub usługi, które w ocenie wnioskodawcy razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu. 6. Do wniosku o wydanie WIS dołącza się potwierdzenie wpłaty opłaty, o której mowa w art. 42d ust. 1. 7. Do wniosku o wydanie WIS można dołączyć dokumenty odnoszące się do towaru albo usługi, w szczególności fotografie, plany, schematy, katalogi, atesty, instrukcje, informacje od producenta lub inne dostępne dokumenty umożliwiające organowi wydającemu WIS dokonanie właściwej klasyfikacji towaru albo usługi. 8. Na wezwanie organu wydającego WIS wnioskodawca jest obowiązany do dostarczenia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, próbki towaru, w przypadku gdy jest to niezbędne dla dokonania prawidłowej klasyfikacji towaru. W przypadku niedostarczenia próbki towaru w terminie określonym w wezwaniu organ wydający WIS wydaje postanowienie o pozostawieniu wniosku o wydanie WIS bez rozpatrzenia. 9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o wydanie WIS, mając na względzie ujednolicenie formy składanych wniosków oraz zapewnienie sprawnej obsługi wnioskodawców. Art. 42c. 1. WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotów, o których mowa w art. 42b ust. 1, dla których została wydana, w odniesieniu do: 1) towaru będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanych po dniu, w którym WIS została doręczona; 2) usługi, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona; 3) towarów oraz usług, które razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu wykonaną po dniu, w którym WIS została doręczona. 2. W przypadku zmiany albo uchylenia WIS i zastosowania się przez podmiot, na rzecz którego została ona wydana, do WIS przed jej zmianą albo uchyleniem, przepisy art. 14k–14m Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio. 3. W przypadku: 1) czynności, o której mowa w art. 42a, dokonanej po dniu, w którym WIS została zamieszczona w Biuletynie Informacji Publicznej organu wydającego WIS, do podmiotu innego niż podmiot, o którym mowa w ust. 1, 2) zastosowania na potrzeby podatku klasyfikacji towaru według Nomenklatury scalonej (CN), określonej dla tego towaru w wiążącej informacji akcyzowej – przepisy art. 14k–14m Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio. Art. 42d. 1. Wniosek o wydanie WIS podlega opłacie w wysokości 40 zł. 2. W przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 5 pkt 2, opłata za wniosek o wydanie WIS jest ustalana jako iloczyn kwoty określonej w ust. 1 i liczby towarów oraz usług składających się, w ocenie wnioskodawcy, razem na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu. 3. Opłata za wniosek o wydanie WIS stanowi dochód budżetu państwa. 4. Opłata za wniosek o wydanie WIS podlega zwrotowi: 1) w całości – w przypadku wycofania wniosku; 2) w części przekraczającej należną wysokość – w przypadku uiszczenia jej w wysokości wyższej od należnej. 5. Zwrotu opłaty za wniosek o wydanie WIS dokonuje się nie później niż w terminie 30 dni od dnia: 1) wycofania wniosku; 2) zakończenia postępowania w sprawie wydania WIS – w przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 2. Art. 42e. 1. Wnioskodawca jest obowiązany do uiszczenia opłaty z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz, w przypadku gdy rozpatrzenie wniosku o wydanie WIS wymaga przeprowadzenia badania lub analizy. 2. Badania lub analizy mogą być wykonywane przez laboratoria jednostek organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej lub inne akredytowane laboratoria, Bibliotekę Narodową, a także instytuty naukowe Polskiej Akademii Nauk, instytuty badawcze lub międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów, działające na terytorium kraju, dysponujące wyposażeniem niezbędnym dla danego rodzaju badań lub analiz. 3. Opłata, o której mowa w ust. 1, pobierana za badania lub analizy wykonywane przez laboratoria jednostek organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej stanowi dochód budżetu państwa. 4. Na wezwanie organu wydającego WIS wnioskodawca jest obowiązany do uiszczenia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, zaliczki na pokrycie opłaty, o której mowa w ust. 1. W przypadku nieuiszczenia zaliczki w terminie określonym w wezwaniu organ wydający WIS wydaje postanowienie o pozostawieniu wniosku o wydanie WIS bez rozpatrzenia. 5. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, i termin jej uiszczenia są określane przez organ wydający WIS w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. 6. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, powinna odpowiadać rzeczywistym wydatkom poniesionym z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz. W przypadku gdy badania lub analizy są przeprowadzane przez laboratoria jednostek organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, powinna odpowiadać ryczałtowym stawkom opłat określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 92 ust. 4 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne, jeżeli stawki te zostały określone w tych przepisach. 7. W przypadku gdy kwota zaliczki uiszczonej na pokrycie opłaty, o której mowa w ust. 1, jest wyższa niż kwota opłaty określona w postanowieniu wydanym na podstawie ust. 5, a także w przypadku gdy opłata jest nienależna, zwrot kwoty nienależnej następuje w terminie 30 dni od dnia zakończenia postępowania w sprawie wydania WIS. Art. 42f. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób uiszczenia opłaty za wniosek o wydanie WIS i opłaty, o której mowa w art. 42e ust. 1, mając na względzie zapewnienie sprawnej obsługi wnioskodawców. Art. 42g. 1. WIS wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku o wydanie WIS. Do tego terminu nie wlicza się terminów i okresów, o których mowa w art. 139 § 4 Ordynacji podatkowej. 2. W sprawach dotyczących WIS stosuje się odpowiednio przepisy działu IV Ordynacji podatkowej, z wyłączeniem rozdziałów 17, 18, 19 i 20. Art. 42h. 1. WIS wygasa z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do towaru albo usługi będących jej przedmiotem, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których WIS stała się z nimi niezgodna. 2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej z urzędu zmienia albo uchyla wydaną WIS, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, w tym w wyniku wystąpienia przesłanek, o których mowa w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej. 3. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z urzędu zmienia wydaną WIS, w przypadku gdy nie jest ona zgodna z przepisami prawa w wyniku: 1) przyjęcia zmiany w Nomenklaturze scalonej (CN); 2) przyjęcia przez Komisję Europejską środków w celu określenia klasyfikacji taryfowej towarów; 3) utraty zgodności z interpretacją Nomenklatury scalonej (CN) wynikającą z: a) not wyjaśniających, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. a tiret drugie rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, b) wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, c) decyzji klasyfikacyjnych, opinii klasyfikacyjnych lub zmian not wyjaśniających do Nomenklatury Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów, przyjętej przez organizację ustanowioną na podstawie Konwencji o utworzeniu Rady Współpracy Celnej, sporządzonej w Brukseli dnia 15 grudnia 1950 r. (Dz. U. z 1978 r. poz. 43); 4) błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. 4. Szef Krajowej Administracji Skarbowej może przejąć do dalszego prowadzenia, w drodze postanowienia, wszczęte przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej postępowanie w sprawie zmiany WIS. Art. 42i. WIS, wraz z wnioskami o ich wydanie, decyzje Szefa Krajowej Informacji Skarbowej o zmianie albo uchyleniu WIS oraz decyzje Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o zmianie WIS, po usunięciu danych identyfikujących podatnika, zamawiającego i inne podmioty wskazane we wniosku o wydanie WIS oraz danych objętych tajemnicą przedsiębiorstwa, są zamieszczane, bez zbędnej zwłoki, w Biuletynie Informacji Publicznej Krajowej Informacji Skarbowej.”; 9) w art. 43 w ust. 20 wyrazy „poz. 163” zastępuje się wyrazami „poz. 47”; 10) w art. 46: a) w pkt 1 wyrazy „Nomenklatury Scalonej (CN)” zastępuje się wyrazami „Nomenklatury scalonej (CN)”, b) w pkt 2 wyrazy „Nomenklatury Scalonej (CN)” zastępuje się wyrazami „Nomenklatury scalonej (CN)”; 11) w art. 83 w ust. 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: „1) dostaw i importu: a) jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, w tym w szczególności: – pełnomorskich liniowców pasażerskich, pełnomorskich łodzi wycieczkowych oraz podobnych jednostek pływających, zaprojektowanych głównie do przewozu osób; pełnomorskich promów wszelkiego rodzaju (CN 8901 10 10), – pełnomorskich tankowców (CN 8901 20 10), – pełnomorskich chłodniowców, innych niż objęte podpozycją 8901 20 (CN 8901 30 10), – pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu towarów oraz pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu zarówno osób, jak i towarów, z wyłączeniem barek morskich bez napędu (CN ex 8901 90 10), – pełnomorskich statków rybackich, pełnomorskich statków przetwórni oraz pełnomorskich pozostałych jednostek pływających do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (CN 8902 00 10), – pchaczy pełnomorskich (CN 8904 00 91) i holowników pełnomorskich (CN ex 8904 00 10), – pełnomorskich lodołamaczy (CN ex 8906 90 10), b) używanych na morzu statków ratowniczych morskich (CN ex 8905 90 10) i łodzi ratunkowych (CN ex 8906 90 10), c) jednostek pływających używanych do rybołówstwa przybrzeżnego (CN ex 8902 00 90);”, b) uchyla się pkt 2, c) pkt 14 i 15 otrzymują brzmienie: „14) usług związanych z obsługą jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, należących do armatorów morskich, z wyjątkiem usług świadczonych na cele osobiste załogi; 15) usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, oraz ich części składowych;”; 12) w art. 86 w ust. 2 w pkt 4: a) w lit. a skreśla się wyrazy „lub 8”, b) w lit. b skreśla się wyrazy „lub 7”; 13) w art. 99: a) w ust. 3a pkt 2 otrzymuje brzmienie: „2) którzy w danym kwartale lub w poprzedzających go 4 kwartałach dokonali dostawy towarów lub świadczenia usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, chyba że łączna wartość tych czynności bez kwoty podatku nie przekroczyła, w żadnym miesiącu z tych okresów, kwoty 50 000 zł,”, b) w ust. 3b we wprowadzeniu do wyliczenia wyrazy „w załączniku nr 13 do ustawy, nie uznaje się dostawy towarów, o których mowa w poz. 10” zastępuje się wyrazami „w załączniku nr 15 do ustawy, nie uznaje się dostawy towarów, o których mowa w poz. 92”, c) w ust. 3c we wprowadzeniu do wyliczenia wyrazy „w załączniku nr 13” zastępuje się wyrazami „w załączniku nr 15”, d) w ust. 9 wyrazy „w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5 i 8” zastępuje się wyrazami „w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5”; 14) uchyla się art. 101a; 15) w art. 102 uchyla się ust. 3; 16) w art. 105a: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe, w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na jego rzecz, jeżeli w momencie dokonania tej dostawy podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.”, b) w ust. 3: – pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: „1) do nabycia towarów, o których mowa w poz. 92 załącznika nr 15 do ustawy, jeżeli: a) nabycie to jest dokonywane na stacjach paliw lub stacjach gazu płynnego, do standardowych zbiorników pojazdów używanych przez podatników nabywających te towary, do napędu tych pojazdów, b) dostawy tych towarów dokonuje podatnik dostarczający gaz przewodowy za pośrednictwem własnych sieci przesyłowych lub dystrybucyjnych; 2) jeżeli powstanie zaległości podatkowych nie wiązało się z uczestnictwem podmiotu dokonującego dostawy towarów, o którym mowa w ust. 1, w nierzetelnym rozliczaniu podatku w celu odniesienia korzyści majątkowej;”, – uchyla się pkt 3 i 4, – dodaje się pkt 5 i 6 w brzmieniu: „5) do nabycia towarów, udokumentowanego fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495); 6) do nabycia towarów, za które podatnik dokonał zapłaty z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.”; 17) uchyla się art. 105b–105d; 18) w art. 106e: a) w ust. 1: – pkt 18 otrzymuje brzmienie: „18) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”;”, – po pkt 18 dodaje się pkt 18a w brzmieniu: „18a) w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”;”, b) w ust. 4 uchyla się pkt 1, c) dodaje się ust. 12 i 13 w brzmieniu: „12. W przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 1 pkt 18a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. 13. Przepisu ust. 12 nie stosuje się, jeżeli zapłata kwoty odpowiadającej kwocie podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na fakturze, została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.”; 19) w art. 108 uchyla się ust. 4; 20) w art. 108a: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a–1e w brzmieniu: „1a. Przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. 1b. Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności. 1c. Przepisy ust. 1–1b stosuje się odpowiednio do płatności, o których mowa w art. 19a ust. 8. W takim przypadku w komunikacie przelewu, o którym mowa w ust. 3, podatnik w miejsce informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wpisuje wyraz „zaliczka”. 1d. W przypadku dokonania potrącenia, o którym mowa w art. 498 Kodeksu cywilnego, przepisów ust. 1a i 1b nie stosuje się w zakresie, w jakim kwoty należności są potrącane. 1e. Przepisów ust. 1a i 1b nie stosuje się w przypadku dokonywania płatności kwoty należności wynikającej z faktury dokumentującej transakcje realizowane w wykonaniu umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1445 i 1572), jeżeli podmiot, na rzecz którego dokonywana jest płatność, na dzień dokonania dostawy był partnerem prywatnym, z którym podmiot publiczny zawarł umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym, lub jednoosobową spółką partnera prywatnego albo spółką kapitałową, której jedynymi wspólnikami są partnerzy prywatni, z którą podmiot publiczny zawarł umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym.”, b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a–3c w brzmieniu: „3a. W przypadku wystawienia na rzecz podatnika przez jednego dostawcę lub usługodawcę w okresie nie krótszym niż jeden dzień i nie dłuższym niż jeden miesiąc więcej niż jednej faktury zapłata z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności może dotyczyć więcej niż jednej faktury. 3b. W przypadku, o którym mowa w ust. 3a, komunikat przelewu, o którym mowa w ust. 3: 1) obejmuje wszystkie faktury wystawione dla podatnika przez jednego dostawcę lub usługodawcę w okresie nie krótszym niż jeden dzień i nie dłuższym niż jeden miesiąc; 2) zawiera kwotę odpowiadającą sumie kwot podatku wykazanych w fakturach, o których mowa w pkt 1. 3c. W przypadku, o którym mowa w ust. 3a, w komunikacie przelewu, o którym mowa w ust. 3, w miejsce informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wpisuje się okres, za który dokonywana jest płatność.”, c) dodaje się ust. 7 i 8 w brzmieniu: „7. W przypadku stwierdzenia, że podatnik dokonał płatności z naruszeniem ust. 1a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, wykazane na fakturze, której dotyczy płatność. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. 8. Przepisu ust. 7 nie stosuje się, jeżeli dostawca lub usługodawca rozliczył całą kwotę podatku wynikającą z faktury, która została zapłacona z naruszeniem ust. 1a.”; 21) w art. 108b: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: „1a. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, służy zażalenie.”, b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: „5. Naczelnik urzędu skarbowego odmawia, w drodze decyzji, wydania zgody na przekazanie środków zgromadzonych na rachunku VAT: 1) w przypadku posiadania przez podatnika zaległości z tytułu podatków i należności, o których mowa w art. 62b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe – w wysokości odpowiadającej tej zaległości wraz z odsetkami za zwłokę, według stanu na dzień wydania decyzji; 2) w przypadku gdy zachodzi uzasadniona obawa, że: a) zobowiązanie podatkowe z tytułu podatków i należności, o których mowa w art. 62b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, nie zostanie wykonane, w szczególności gdy podatnik trwale nie uiszcza wymagalnych zobowiązań podatkowych lub dokonuje czynności polegających na zbywaniu majątku, które mogą utrudnić lub udaremnić egzekucję zobowiązań podatkowych, lub b) wystąpi zaległość podatkowa z tytułu podatków i należności, o których mowa w art. 62b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, lub zostanie ustalone dodatkowe zobowiązanie podatkowe.”, c) dodaje się ust. 7 w brzmieniu: „7. W przypadku rozwiązania spółki cywilnej lub spółki handlowej niemającej osobowości prawnej z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, mogą wystąpić również osoby, które były wspólnikami tych spółek. Przepisy ust. 2–5 stosuje się odpowiednio.”; 22) w art. 108c w ust. 1 skreśla się wyrazy „art. 105a ust. 1,”; 23) po art. 108d dodaje się art. 108e i art. 108f w brzmieniu: „Art. 108e. Podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów lub świadczą usługi, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, oraz podatnicy nabywający te towary lub usługi są obowiązani posiadać rachunek rozliczeniowy, o którym mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, lub imienny rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej otwarty w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, prowadzone w walucie polskiej. Art. 108f. 1. Na wniosek podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju naczelnik drugiego urzędu skarbowego dokonuje zwrotu poniesionych przez podatnika kosztów obsługi rachunków, o których mowa w art. 108e, oraz rachunków VAT prowadzonych dla tych rachunków. 2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, przysługuje do wysokości kosztów wynikających z wykorzystywania rachunków, o których mowa w art. 108e, oraz prowadzonych dla nich rachunków VAT do celów obowiązkowego stosowania mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a. 3. Wniosek o zwrot kosztów może być składany za okresy kwartalne, półroczne lub roczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po okresie, za który składany jest wniosek. 4. We wniosku o zwrot kosztów określa się kwotę, o którą ubiega się podatnik, oraz numer rachunku rozliczeniowego lub numer imiennego rachunku w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, na który ma zostać dokonany zwrot kosztów. 5. Do wniosku o zwrot kosztów dołącza się dokumenty potwierdzające wysokość poniesionych przez podatnika kosztów. 6. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, dokonywany jest w złotych polskich na rachunek rozliczeniowy podatnika lub imienny rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej wskazany we wniosku, w terminie 30 dni od dnia jego otrzymania. 7. W razie uzasadnionych wątpliwości dotyczących wniosku o zwrot kosztów lub dołączonych do niego dokumentów naczelnik drugiego urzędu skarbowego zwraca się do wnioskodawcy o dodatkowe wyjaśnienia. 8. W przypadku, o którym mowa w ust. 7, zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, może nastąpić w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 oraz w wysokości kwot faktycznie uznanych, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania dodatkowych wyjaśnień. Od kwot zwróconych w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 nie przysługują odsetki za zwłokę. 9. Odmowa zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie. 10. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1–9 do wniosków o zwrot kosztów stosuje się odpowiednio przepisy działu IV Ordynacji podatkowej.”; 24) w art. 113 w ust. 13 w pkt 1 w lit. b w tiret pierwszym wyrazy „(PKWiU zastępuje się wyrazami „(CN 2716 00 00)”; 25) w art. 120 w ust. 1: a) w pkt 1: – w lit. a skreśla się wyrazy „ , (PKWiU ex – w lit. b skreśla się wyrazy „ , (PKWiU ex – w lit. c skreśla się wyrazy „ , (PKWiU ex – lit. d otrzymuje brzmienie: „d) gobeliny (CN 5805 00 00) oraz tkaniny ścienne (CN 6304) wykonane ręcznie na podstawie oryginalnych wzorów dostarczonych przez artystę, pod warunkiem że ich liczba jest ograniczona do 8 egzemplarzy,”, b) w pkt 4 skreśla się wyrazy „ , (PKWiU ex ex ex i 26) uchyla się załącznik nr 2 do ustawy; 27) załącznik nr 3 do ustawy otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszej ustawy; 28) załącznik nr 10 do ustawy otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszej ustawy; 29) uchyla się załącznik nr 11 do ustawy; 30) załącznik nr 12 do ustawy otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 3 do niniejszej ustawy; 31) uchyla się załączniki nr 13 i 14 do ustawy; 32) dodaje się załącznik nr 15 do ustawy w brzmieniu określonym w załączniku nr 4 do niniejszej ustawy. Na podstawie art. 60 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2018 r. poz. 2081 oraz z 2019 r. poz. 630, 1501, 1589, 1712 i 1815) zarządza się, co następuje: 1 Niniejsze rozporządzenie w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz. Urz. UE L 26 z str. 1, Dz. Urz. UE L 124 z str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 174 z str. 44). 2 § 2 ust. 1 pkt 3 zmieniony przez § 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia z dnia 5 maja 2022 r. ( zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 czerwca 2022 r. 3 § 2 ust. 1 pkt 7 uchylony przez § 1 pkt 1 lit. b rozporządzenia z dnia 5 maja 2022 r. ( zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 czerwca 2022 r. 4 § 2 ust. 1 pkt 35a dodany przez § 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia z dnia 5 maja 2022 r. ( zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 czerwca 2022 r. 5 § 2 ust. 1 pkt 46 zmieniony przez § 1 pkt 1 lit. d rozporządzenia z dnia 5 maja 2022 r. ( zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 czerwca 2022 r. 6 § 3 ust. 1 pkt 4 zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia z dnia 5 maja 2022 r. ( zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 czerwca 2022 r. 7 § 3 ust. 1 pkt 8 uchylony przez § 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia z dnia 5 maja 2022 r. ( zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 czerwca 2022 r. 8 § 3 ust. 1 pkt 52 zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. c rozporządzenia z dnia 5 maja 2022 r. ( zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 czerwca 2022 r. 9 § 3 ust. 1 pkt 69a dodany przez § 1 pkt 2 lit. d rozporządzenia z dnia 5 maja 2022 r. ( zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 czerwca 2022 r. 10 § 3 ust. 1 pkt 103 lit. a tiret pierwsze podwójne tiret pierwsze zmienione przez § 1 pkt 2 lit. e rozporządzenia z dnia 5 maja 2022 r. ( zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 czerwca 2022 r. 11 § 3 ust. 1 pkt 104 lit. a tiret pierwsze podwójny tiret pierwsze zmienione przez § 1 pkt 2 lit. e rozporządzenia z dnia 5 maja 2022 r. ( zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 czerwca 2022 r. 12 § 3 ust. 1 pkt 105 zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. f rozporządzenia z dnia 5 maja 2022 r. ( zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 czerwca 2022 r. 13 Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2016 r. poz. 71), które zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1936 i 2171) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. W dniach od 28 stycznia do 1 lutego 2019 r. upoważnieni przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych kontrolujący przeprowadzili u Burmistrza Aleksandrowa Kujawskiego (dalej także: Burmistrz) kontrolę zgodności przetwarzania danych osobowych z przepisami o ochronie danych osobowych, tj. z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 127 z str. 2) oraz ustawą z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1781), zwaną dalej również ustawą. Zakresem kontroli objęty został sposób przetwarzania danych osobowych przez Burmistrza Aleksandrowa Kujawskiego w ramach procesu wysyłki korespondencji i prowadzenia Biuletynu Informacji Publicznej (BIP), a także sposób prowadzenia rejestru czynności przetwarzania oraz dokumentowania naruszeń ochrony danych osobowych. W toku kontroli odebrano od pracowników Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim ustne wyjaśnienia oraz dokonano oględzin systemów informatycznych służących do przetwarzania danych osobowych i oględzin strony BIP. Stan faktyczny został szczegółowo opisany w protokole kontroli, który został podpisany przez Burmistrza Aleksandrowa podstawie tak zgromadzonego materiału dowodowego ustalono, że w procesie przetwarzania danych osobowych Burmistrz, jako administrator, naruszył przepisy o ochronie danych osobowych. Uchybienia te polegały na:1) udostępnianiu danych osobowych na rzecz T. Sp. z z siedzibą w T. oraz na rzecz konsorcjum podmiotów: W. z siedzibą w G. oraz C. z siedzibą w K. bez podstawy prawnej, tj. bez uprzedniego zawarcia z ww. podmiotami umowy powierzenia danych osobowych, o której mowa w art. 28 ust. 3 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, w związku z prowadzeniem strony internetowej Biuletynu Informacji Publicznej Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim;2) braku procedur wewnętrznych dotyczących przeglądu zasobów opublikowanych w BIP pod kątem zapewnienia przetwarzania danych zgodnie z zasadą ograniczonego przechowywania, w wyniku czego na stronie BIP Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim publikowane są dokumenty zawierające dane osobowe przez okres dłuższy niż wynika to z przepisów prawa;3) niewdrożeniu odpowiednich środków technicznych i organizacyjnych mających na celu ochronę praw lub wolności osób fizycznych w związku z przechowywaniem nagrania sesji wyłącznie na serwerach YouTube, bez wykonywania kopii nagrań sesji Rady Miejskiej Aleksandrowa Kujawskiego znajdujących się we własnych zasobach urzędu;4) nieprzeprowadzeniu analizy ryzyka w związku z korzystaniem przez Burmistrza Miasta Aleksandrowa Kujawskiego z kanału YouTube w celu realizacji obowiązku prawnego wynikającego z art. art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tj. z 2019 r. poz. 1429), zwanej dalej również udip,5) niewskazaniu w rejestrze czynności przetwarzania danych osobowych, dla czynności związanych z publikacją informacji na stronie BIP Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim, wszystkich odbiorców danych oraz niewskazaniu dla tych czynności przetwarzania planowanego terminu usunięcia danych w sposób zapewniający przetwarzanie danych zgodnie z zasadą ograniczone związku z powyższym, w dniu […] czerwca 2019 r. Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w celu wyjaśnienia okoliczności niniejszej sprawy (sygn. pisma odpowiedzi na zawiadomienie o wszczęciu postępowania administracyjnego Burmistrz Aleksandrowa Kujawskiego pismem z dnia […] czerwca 2019 r., znak: […], poinformował, że:1. W zakresie uchybień dotyczących okresu publikacji dokumentów w BIP skierował wniosek do Ministra Cyfryzacji o interpretację przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz wniósł o zawieszenie postępowania do czasu otrzymania ww. interpretacji. 2. Z ustawy o dostępie do informacji publicznej w sposób jednoznaczny wynika, że udostępnianie danych dotyczy osób sprawujących władzę, a nie tych którzy sprawowali władzę. W związku z powyższym, mogą być udostępnianie w BIP oświadczenia majątkowe tylko radnych sprawujących władzę w okresie 5 lat, a zatem w trakcie trwania kadencji, a po tym okresie powinny być usuwane z BIP i przechowywane w formie papierowej, przez okres 6 lat w stosunku do terminów od daty ich złożenia oraz udostępniania na wniosek zgodnie z zasadą pozostałych uchybień wskazanych przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych w piśmie z dnia […] czerwca 2019 r., nr stanowiącym zawiadomienie o wszczęciu postępowania, Burmistrz nie ustosunkował zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych zważył, co następuje:Prezes UODO jest organem właściwym w sprawie ochrony danych osobowych (art. 34 ustawy) i organem nadzorczym w rozumieniu przepisów RODO (art. 34 ust. 2 ustawy). (w tym przypadku Burmistrz) obowiązany jest do wdrożenia odpowiednich środków organizacyjno – technicznych, które zapewnią, że dane osobowe będą przetwarzane zgodnie z prawem, merytorycznie poprawne, adekwatne do celów pozyskania oraz odpowiednio zabezpieczone, by ich przetwarzanie nie naruszało praw i wolności osób fizycznych. Istotne jest także, aby administrator przetwarzał dane osobowe wyłącznie przez czas niezbędny dla realizacji celów pozyskania danych lub czas wynikający z przepisów prawa powszechnie obowiązującego. W przypadku braku przepisów regulujących czas przetwarzania administrator powinien określić procedury regulujące moment, kiedy dane uznane za zbędne są przez niego do art. 4 pkt 2 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, „przetwarzanie” oznacza operację lub zestaw operacji wykonywanych na danych osobowych lub zestawach danych osobowych w sposób zautomatyzowany lub niezautomatyzowany, taką jak zbieranie, utrwalanie, organizowanie, porządkowanie, przechowywanie, adaptowanie lub modyfikowanie, pobieranie, przeglądanie, wykorzystywanie ujawnianie poprzez przesłanie, rozpowszechnianie lub innego rodzaju udostępnianie, dopasowywanie lub łączenie, ograniczanie, usuwanie lub niszczenie. A o legalności przetwarzania danych można mówić w przypadku spełniania jednej z przesłanek określonych w art. 6 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych (dane zwykłe), czy w art. 9 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych (dane szczególnych kategorii).Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na zasady określone w art. 5 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, które mają charakter podstawowy w odniesieniu do całej regulacji. Zasady te należy traktować jako posiadające nadrzędną moc i wyznaczające kierunek działania administratora w realizacji jego zadań wynikających z przepisów zasadą w ogólnym rozporządzeniu o ochronie danych jest „zasada rozliczalności”, o której mowa w art. 5 ust. 2 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych. Zgodnie z tym przepisem, administrator danych jest odpowiedzialny za przestrzeganie wszystkich zasad przy przetwarzaniu danych osobowych (wskazanych w art. 5 ust. 1 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych) i musi być w stanie wykazać ich rozliczalności nakłada zatem na administratora danych ciężar dowodowy, polegający na konieczności wykazania przez niego zarówno przed organem nadzorczym, jak również przed podmiotem danych, dowodów na przestrzeganie wszystkich zasad przetwarzania może przetwarzać dane samodzielnie lub powierzyć ich przetwarzanie innemu podmiotowi (podmiot przetwarzający – art. 4 pkt 8 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych). Zgodnie z art. 28 ust. 3 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, przetwarzanie przez podmiot przetwarzający odbywa się na podstawie umowy lub innego instrumentu prawnego, które podlegają prawu Unii lub prawu państwa członkowskiego i wiążą podmiot przetwarzający i administratora, określają przedmiot i czas trwania przetwarzania, charakter i cel przetwarzania, rodzaj danych osobowych oraz kategorie osób, których dane dotyczą, obowiązki i prawa administratora. Co istotne, w takim przypadku administrator może korzystać wyłącznie z usług takich podmiotów przetwarzających, które zapewniają wystarczające gwarancje wdrożenia odpowiednich środków technicznych i organizacyjnych, by przetwarzanie spełniało wymogi niniejszego rozporządzenia i chroniło prawa osób, których dane dotyczą (art. 28 ust. 1 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych).Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że przeprowadzona kontrola wykazała, że Burmistrz nie zawarł umów powierzenia przetwarzania danych z podmiotami, uczestniczącymi w procesie przetwarzania danych w ramach BIP. Jak ustalono, zasoby BIP Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim znajdują się na serwerze podmiotu zewnętrznego, zlokalizowanym w T. w T., który zapewnia parametry techniczne utrzymania strony BIP podmiotów objętych umową, w tym Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim, na podstawie umowy najmu zawartej pomiędzy Województwem Kujawsko - Pomorskim a T. Sp. z z siedzibą w T. W toku kontroli przedstawiona została umowa nr ABC z dnia […] lipca 2016 r., obowiązująca od […] stycznia do […] grudnia 2017 r., aneks nr 1 z dnia […] marca 2018 r. do umowy nr CDE na okres od […] stycznia do […] grudnia 2018 r. Nie przedstawiono aktualnej umowy pomiędzy Województwem Kujawsko - Pomorskim a T. Sp. z z siedzibą w T. Przedstawiona umowa oraz aneks nr 1 nie zawierały postanowień dotyczących przetwarzania danych osobowych w związku z korzystaniem przez Urząd Miejski w Aleksandrowie Kujawskim z serwera podmiotu zewnętrznego. W trakcie kontroli ustalono, że w związku z dostarczeniem oprogramowania dotyczącego utworzenia regionalnego biuletynu informacji publicznej, w dniu […] stycznia 2015 r. zawarta została umowa nr XYZ pomiędzy Województwem Kujawsko – Pomorskim a konsorcjum podmiotów: W. z siedzibą w G. oraz C. z siedzibą w K. W zawartej umowie nie zostały ujęte postanowienia dotyczące ochrony danych osobowych ani nie została zawarta umowa o powierzeniu przetwarzania danych osobowych związana ze świadczeniem usług serwisowych na rzecz Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim. W toku kontroli nie przedstawiono umowy pomiędzy Województwem Kujawsko – Pomorskim a Burmistrzem Miasta Aleksandrowa Kujawskiego, ani nie wykazano innego instrumentu prawnego, z którego wynikałoby, że udostępnienie serwera oraz dostarczenie oprogramowania służącego do utworzenia regionalnego biuletynu informacji publicznej realizowane jest przez Województwo Kujawsko – Pomorskie na rzecz Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim. Należy tym samym uznać, że Burmistrz Miasta Aleksandrowa Kujawskiego, w związku z korzystaniem z serwera podmiotu zewnętrznego, tj. T. Sp. z z siedzibą w T., na którym znajdują się zasoby BIP Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim oraz z usług podmiotu zewnętrznego w zakresie serwisowania strony internetowej BIP, tj. konsorcjum podmiotów: W. z siedzibą w G. oraz C. z siedzibą w K., nie zawarł z tymi podmiotami umowy powierzenia przetwarzania danych osobowych, a tym samym naruszył art. 28 ust. 3 ogólnego rozporządzenia o ochronie przypadku udostępnienia danych osobowych bez podstawy prawnej (bez uprzednio zawartej umowy powierzenia), następuje naruszenie zasady zgodności z prawem (art. 5 ust. 1 lit. a) ogólnego rozporządzenia o ochronie danych) oraz zasady poufności (art. 5 ust. 1 lit. f) ogólnego rozporządzenia o ochronie danych). Burmistrz nie zachował powyższych zasad zlecając prowadzenie BIP ww. podmiotom bez uprzedniego zawarcia umów powierzenia danych. Dopuścił tym samym do braku kontroli nad prawidłowością procesu przetwarzania danych zawartych w BIP i nie wykazał, że następuje on przy spełnieniu wymogów wynikających z przepisów ogólnego rozporządzenia o ochronie danych. W konsekwencji należy również uznać, że Burmistrz w tym zakresie naruszył także zasadę rozliczalności wynikającą z art. 5 ust. 2 ogólnego rozporządzenia o ochronie z art. 24 ust. 1 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, uwzględniając charakter, zakres, kontekst i cele przetwarzania oraz ryzyko naruszenia praw lub wolności osób fizycznych o różnym prawdopodobieństwie i wadze, administrator wdraża odpowiednie środki techniczne i organizacyjne, aby przetwarzanie odbywało się zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i aby móc to wykazać (ust. 1). Jeżeli jest to proporcjonalne w stosunku do czynności przetwarzania, środki, o których mowa w ust. 1, obejmują wdrożenie przez administratora odpowiednich polityk ochrony danych (ust. 2). Ponadto, zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. e) ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, dane osobowe muszą być przechowywane w formie umożliwiającej identyfikację osoby, której dane dotyczą, przez okres nie dłuższy, niż jest to niezbędne do celów, w których dane te są przetwarzane; dane osobowe można przechowywać przez okres dłuższy, o ile będą one przetwarzane wyłącznie do celów archiwalnych w interesie publicznym, do celów badań naukowych lub historycznych lub do celów statystycznych na mocy art. 89 ust. 1, z zastrzeżeniem że wdrożone zostaną odpowiednie środki techniczne i organizacyjne wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia w celu ochrony praw i wolności osób, których dane dotyczą („ograniczenie przechowywania”). W BIP Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim udostępniane są informacje publiczne na podstawie obowiązku ciążącego w tym zakresie na Burmistrzu Aleksandrowa Kujawskiego, wynikającym z art. 8 ust. 2 udip. Przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej, a także przepisy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 stycznia 2007 r. w sprawie Biuletynu Informacji Publicznej (Dz. U z 2007 r. Nr 10, poz. 68), nie precyzują okresu udostępniania informacji w BIP, zarówno minimalnego, jak i maksymalnego. Brak jednak określonych przepisami prawa okresów przetwarzania udostępnionych informacji (zawierających dane osobowe), nie powoduje, że informacje takie można przetwarzać bezterminowo. Wobec powyższego, administrator, zgodnie z zasadą ograniczonego przechowywania, wynikającą z art. 5 ust. 1 lit. e) ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, powinien w tym zakresie kierować się przepisami wynikającymi z innych aktów prawa, z których wynika czas, przez jaki może przetwarzać dane osobowe, a w przypadkach, w których prawo nie reguluje okresu retencji danych, po przeprowadzeniu analiz, określić ten okres tak, aby przetwarzanie danych było zgodne z celami, z którymi je pozyskano. Stanowisko takie zaprezentowane zostało także w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 1 marca 2016 r., sygn. akt II SA/Lu 876/15, „[z] art. 26 ust. 1 pkt 4 ustawy o ochronie danych osobowych wynika zasada ograniczenia czasowego udostępnienia danych osobowych w Biuletynie Informacji Publicznej. Zasada ta oznacza, że nawet jeśli określone dane odpowiadają celowi, dla którego są zbierane, to nie powinny być przetwarzane, w tym udostępniane innym podmiotom ad finitum. Czasowym wyznacznikiem powinno być natomiast osiągnięcie celu przetwarzania.” Podkreślić należy, iż ww. wyrok zachowuje aktualność także przy obecnie obowiązujących przepisach o ochronie danych wyniku oględzin strony Biuletynu Informacji Publicznej Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim ustalono w szczególności, że wśród zamieszczonych tam dokumentów są dokumenty zawierające dane osobowe, tj. oświadczenia majątkowe oraz informacje o wynikach naborów na wolne stanowiska. Najstarsze informacje dotyczą naborów przeprowadzonych w 2012 r. i zawierają informacje o wybranych kandydatach w zakresie: imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145), tj. miejscowość, w której osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu. Najstarsze zamieszczone na archiwalnej stronie BIP Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim oświadczenia majątkowe dotyczą 2010 z art. 24i ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506), informacje zawarte w oświadczeniach majątkowych radnych są jawne, z wyłączeniem informacji o adresie zamieszkania osoby składającej oświadczenie oraz o miejscu położenia nieruchomości. Zgodnie z art. 24h ust. 6 ww. ustawy, oświadczenie majątkowe przechowuje się przez 6 lat. Przepisy te stanowią o legalności przetwarzania, w zakresie zarówno gromadzenia, jak i publikowania danych osobowych zawartych w oświadczeniach majątkowych. Stanowisko takie znajduje również potwierdzenie w piśmiennictwie. „Zgodnie z art. 24h ust. 6 art. 25c ust. 6 oraz art. 27c ust. 6 oświadczenie majątkowe przechowuje się przez sześć lat. Zważywszy na jawny charakter tychże oświadczeń i ich zakwalifikowanie do informacji publicznych, założyć można, iż powinno się je udostępniać przez sześć lat. Nie ma przy tym znaczenia, czy osoba, która złożyła oświadczenie, wciąż pełni swoją funkcję. Ustawodawca nie przewidział krótszego okresu niż 6 lat, dlatego wydaje się, że raz złożone oświadczenie pozostaje jawne przez cały ten okres” (K. Janaczek, Publikacja oświadczeń majątkowych [w:] (red.) B. Dolnicki Jawność w samorządzie terytorialnym [online]. LEX, 2019-08-15 17:49 [dostęp: 2019-08-23 15:31]. Dostępny w Internecie: ogłoszeń o naborach reguluje natomiast art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1282), zgodnie z którym ogłoszenie o wolnym stanowisku urzędniczym, w tym kierowniczym stanowisku urzędniczym, oraz o naborze kandydatów na to stanowisko umieszcza się w Biuletynie Informacji Publicznej. Ponadto, na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy, niezwłocznie po przeprowadzonym naborze informacja o wyniku naboru jest upowszechniana przez umieszczenie na tablicy informacyjnej w jednostce, w której był przeprowadzony nabór, oraz opublikowanie w Biuletynie przez okres co najmniej trzech miesięcy. Tym samym ustawodawca wskazał minimalny termin publikacji wyników wyboru, nie określając okresu maksymalnego, natomiast określenie terminu maksymalnego, tj. terminu po jakim powinien on te dane usunąć z BIP, ustawodawca pozostawił administratorowi (podmiotowi zobowiązanemu do udostępnienia informacji). Przy określaniu okresu przetwarzania danych w BIP administrator powinien brać pod uwagę przepisy prawa regulujące czas przetwarzania, a w przypadku braku regulacji prawnych określających okres publikacji osiągnięcie celu przetwarzania oraz zasadę ograniczenia kontekście powyższego należy stwierdzić, że opublikowane w BIP informacje, dla których termin publikacji nie wynika z przepisów prawa, powinny zostać poddane ocenie, zgodnie z formalną procedurą (wprowadzoną przez administratora), zapewniającą usystematyzowane kształtowanie BIP, tak aby wszystkie informacje, dla których cel przetwarzania został osiągnięty, zostały z BIP usunięte. Jak ustalono w toku kontroli, w Urzędzie Miejskim w Aleksandrowie Kujawskim została wdrożona wewnętrzna procedura dotycząca prowadzenia BIP, jednakże nie zawiera ona zasad dotyczących przeglądu danych opublikowanych w BIP pod kątem zapewnienia ich przetwarzania zgodnie z zasadą ograniczonego przechowywania. Burmistrz Miasta Aleksandrowa Kujawskiego naruszył tym samym dyspozycję zawartą w art. 5 ust. 1 lit. e) oraz art. 24 ust. 2 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych. W tym miejscu wskazać należy, iż Burmistrz pismem z dnia […] czerwca 2019 r., znak: […], poinformował Prezesa Urzędu o skierowaniu wniosku do Ministra Cyfryzacji o interpretację przepisów udip oraz wniósł o zawieszenie postępowania do czasu otrzymania ww. interpretacji. Odnosząc się do wniosku Burmistrza o zawieszenie niniejszego postępowania do czasu uzyskania odpowiedzi od Ministra Cyfryzacji dotyczącej interpretacji przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej w zakresie okresów udostępniania informacji publicznej, wskazać należy, iż Prezes Urzędu nie przychylił się do ww. wniosku. W ocenie Prezesa Urzędu Minister Cyfryzacji, jako podmiot odpowiedzialny za stworzenie głównej strony Biuletynu Informacji Publicznej, nie jest podmiotem właściwym do interpretacji przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, a wydawane przez niego wytyczne nie są prawnie wiążące. Podkreślenia wymaga, że to Burmistrz jest administratorem, a zatem to na nim spoczywa obowiązek zapewnienia, aby przetwarzanie danych zamieszczonych w BIP było zgodne z przepisami ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, tym samym zgodne z zasadą ograniczenia przechowywania, określoną w art. 5 ust. lit. e ogólnego rozporządzenia o ochronie danych. Burmistrz powinien opracować i wdrożyć procedury, z których będą wynikały terminy usuwania z BIP informacji zawierających dane osobowe oraz zasady dokonywania przeglądów zawartości BIP w celu weryfikacji, czy określone w ten sposób terminy usuwania danych osobowych są przestrzegane (art. 24 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych). Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że Burmistrz Miasta Aleksandrowa Kujawskiego nie określił w procedurach wewnętrznych terminu usuwania danych opublikowanych w Biuletynie Informacji Publicznej, jak również nie opracował procedur dotyczących przeglądu zasobów danych w materiałach opublikowanych w BIP pod kątem zapewnienia przetwarzania danych zgodnie z zasadą ograniczenia przechowywania. W związku z brakiem takich procedur, jak stwierdzono w toku kontroli, na stronie BIP Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim publikowane są dokumenty zawierające dane osobowe przez okres dłuższy, niż jest to niezbędne do celów, w których dane te są przetwarzane, a nawet przez okres dłuższy, niż wynika to z przepisów prawa określających okres przechowywania dokumentów zawierających dane osobowe, jak to ma miejsce w odniesieniu do oświadczeń majątkowych. W tym miejscu podkreślić należy, że skutkiem powyższego jest umożliwienie dostępu do danych nieograniczonej liczbie użytkowników Internetu. Każdy bowiem, kto ma dostęp do Internetu, w dowolnym czasie i bez żadnych ograniczeń może przeglądać zasoby BIP Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim, a w konsekwencji mieć wgląd w dane osobowe, które w tych zasobach się znajdują. Tym samym Burmistrz Miasta Aleksandrowa Kujawskiego naruszył art. 5 ust. 1 lit. e) ogólnego rozporządzenia o ochronie danych. Ponadto, z uwagi na to, że przedmiotowa procedura regulować ma istotne dla procesu przetwarzania danych osobowych czynności na tych danych w celu zapewnienia realizacji zasady ograniczenia przechowywania, to należy ją traktować jako politykę ochrony danych, o której mowa w art. 24 ust. 2 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych. W konsekwencji, wobec braku tej procedury stwierdzić należy naruszenie przez Burmistrza także i tego przepisu ogólnego rozporządzenia o ochronie danych w kontekście zasady rozliczalności wyrażonej w art. 5 ust. 2 ogólnego rozporządzenia o ochronie się natomiast do procesu przetwarzania danych osobowych w związku z publikacją nagrań z sesji rady miejskiej wskazać należy, że na podstawie art. 20 ust. 1b ustawy o samorządzie gminnym obrady rady gminy są transmitowane i utrwalane za pomocą urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk. Nagrania obrad są udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej i na stronie internetowej gminy oraz w inny sposób zwyczajowo przyjęty. Burmistrz, jako administrator, decydując się na wybór narzędzi służących do transmisji danych w Internecie oraz utrwalania ich za pomocą urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk jest odpowiedzialny za proces przetwarzania tych danych oraz realizację zasad wynikających z przepisów ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, w tym za wykazanie ich przestrzegania (rozliczalność). Na Burmistrzu spoczywa zatem obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa danych przetwarzanych wraz z realizacją prawa dostępu do informacji publicznej w trybie art. 8 udip. Należy ponownie zwrócić uwagę na art. 24 ust. 1 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych i wynikający z niego obowiązek wdrożenia przez administratora (a zatem przez Burmistrza) odpowiednich środków technicznych i organizacyjnych, aby przetwarzanie odbywało się zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i aby móc to wykazać. Zgodnie z art. 32 ust. 1 RODO uwzględniając stan wiedzy technicznej, koszt wdrażania oraz charakter, zakres, kontekst i cele przetwarzania oraz ryzyko naruszenia praw lub wolności osób fizycznych o różnym prawdopodobieństwie wystąpienia i wadze, administrator i podmiot przetwarzający wdrażają odpowiednie środki techniczne i organizacyjne, aby zapewnić stopień bezpieczeństwa odpowiadający temu ryzyku, w tym zdolność do ciągłego zapewnienia poufności, integralności, dostępności i odporności systemów i usług przetwarzania oraz zdolność do szybkiego przywrócenia dostępności danych osobowych i dostępu do nich w razie incydentu fizycznego lub technicznego, o których mowa w art. 32 ust. 1 lit. b) oraz lit. c) ogólnego rozporządzenia o ochronie świetle ww. przepisów ogólnego rozporządzenia o ochronie danych na administratorze ciąży obowiązek wdrożenia adekwatnych środków technicznych i organizacyjnych, których wybór pozostaje w gestii administratora i powinien być poprzedzony analizą ryzyka naruszenia praw lub wolności osób fizycznych. Jak wskazuje się w piśmiennictwie, „środki te powinny być odpowiednie, przez co rozumieć należy dążenie do tego, aby środki były skuteczne, a więc pozwalały na zapobieganie naruszeniom ochrony danych lub ograniczenie do minimum ryzyka ich wystąpienia, mając na względzie fakt, iż całkowite wyeliminowanie ryzyka może nie być realne” (P. Fajgielski, Komentarz do art. 32 [w:] red. P. Fajgielski, Ogólne rozporządzenie o ochronie danych. Ustawa o ochronie danych osobowych. Komentarz. Wolters Kluwer Polska, 2018).W toku kontroli ustalono, że w związku z obowiązkiem transmisji i publikacji obrad Rady Miejskiej Aleksandrowa Kujawskiego w BIP utworzony został kanał na YouTube oraz zawarta została umowa z podmiotem zewnętrznym na transmisję posiedzeń organów Miasta Aleksandrów Kujawski w sieci Internet poprzez platformę Publikacja danych osobowych przetwarzanych w związku z nagrywaniem i publikacją obrad sesji Rady Miejskiej Aleksandrowa Kujawskiego realizowana jest z wykorzystaniem kanału YouTube. Na stronie BIP Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim zamieszczony został link do dedykowanego kanału YouTube. Z ustaleń kontroli wynika, że z chwilą zakończenia nagrania sesji, nagranie to zostaje automatycznie zapisane na stronie YouTube, a w Urzędzie Miejskim w Aleksandrowie Kujawskim nie pozostaje żadna kopia tego nagrania. W związku z brakiem kopii nagrania sesji, w przypadku utraty danych zamieszczonych na stronie YouTube, Burmistrz Aleksandrowa Kujawskiego utraci dostęp do zapisu nagrania, a nie mając odpowiednich środków technicznych i organizacyjnych odpowiadających temu ryzyku, nie ma możliwości zapewnienia poufności, integralności, dostępności i odporności systemów i usług przetwarzania oraz zdolności do szybkiego przywrócenia dostępności danych osobowych i dostępu do nich w razie incydentu fizycznego lub technicznego, o którym mowa w art. 32 ust. 1 lit. b) oraz lit. c) ogólnego rozporządzenia o ochronie danych. Jak wynika z materiału dowodowego Burmistrz nie wskazał, iż istnieją procedury, które dawałyby gwarancję ochrony danych osobowych przetwarzanych na kanale o korzystaniu z kanału YouTube nie została poprzedzona analizą możliwych ryzyk wynikających z korzystania z tego narzędzia podczas przetwarzania danych osobowych uczestników sesji Rady Miejskiej. W szczególności, decydując się na korzystanie z kanału YouTube nie wzięto pod uwagę, że korzystanie przez administratora z zasobów i narzędzi oferowanych przez podmioty zewnętrzne, w tym przypadku przez podmiot prowadzący kanał YouTube, może wiązać się z wyższym ryzykiem naruszenia ochrony danych osobowych ze względu na fakt, że środki organizacyjne i techniczne wykorzystywane dla ochrony danych osobowych opublikowanych na YouTube zostały określone i wdrożone przez Google LLC (z siedzibą w USA), właściciela YouTube. Analiza ryzyka dla przetwarzania danych osobowych w związku z ich publikacją w BIP jest szczególnie istotna ze względu na fakt, że Burmistrz Aleksandrowa Kujawskiego wykorzystuje kanał YouTube zarówno w celu transmisji danych na YouTube z sesji Rady Miejskiej, jak i w celu dalszego przechowywanie nagrań z sesji wyłącznie na serwerach YouTube (nie posiada własnych kopii zapasowych nagrań – co także może prowadzić do naruszenia zasady ciągłości procesów). Brak analizy ryzyka i brak procedur doprowadził do naruszenia zasady rozliczalności – art. 5 ust. 2 ogólnego rozporządzenia o ochronie tym samym uznać, że Burmistrz Miasta Aleksandrowa Kujawskiego w związku z obowiązkiem transmisji i publikowania nagrań sesji Rady Miejskiej w Biuletynie Informacji Publicznej nie dokonując analizy ryzyka, nie wdrożył odpowiednich środków bezpieczeństwa, o których mowa w art. 32 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, odpowiadających ryzyku naruszenia praw lub wolności osób fizycznych. Wskazać należy, iż obowiązkiem administratora podczas przetwarzania danych, jest określenie ryzyka przy uwzględnieniu charakteru, zakresu i kontekstu przetwarzanych danych, co wynika z art. 24 ust. 1 ogólnego rozporządzenia ustaleń kontroli nie wynika, aby zastosowano środki organizacyjne i techniczne mające na celu zabezpieczenie danych osób fizycznych w związku z przechowywaniem nagrań sesji Rady Miejskiej wyłącznie na serwerach YouTube poprzez wykonywanie kopii zapasowych tych nagrań i przechowywanie ich w zasobach własnych Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim. Tym samym administrator nie wdrożył odpowiednich środków organizacyjnych i technicznych, o których mowa w wyżej powołanym art. 32 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych. W toku kontroli stwierdzono także braki w zakresie prowadzenia rejestru czynności przetwarzania danych osobowych. Stosownie do art. 30 ust. 1 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, każdy administrator oraz – gdy ma to zastosowanie - przedstawiciel administratora prowadzą rejestr czynności przetwarzania danych osobowych, za które odpowiadają. W rejestrze tym zamieszcza się wszystkie następujące informacje:a) imię i nazwisko lub nazwę oraz dane kontaktowe administratora oraz wszelkich współadministratorów, a także gdy ma to zastosowanie – przedstawiciela administratora oraz inspektora ochrony danych;b) cele przetwarzania;c) opis kategorii osób, których dane dotyczą, oraz kategorii danych osobowych;d) kategorie odbiorców, którym dane osobowe zostały lub zostaną ujawnione, w tym odbiorców w państwach trzecich lub w organizacjach międzynarodowych;e) gdy ma to zastosowanie, przekazania danych osobowych do państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej, w tym nazwa tego państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej, a w przypadku przekazań, o których mowa w art. 49 ust. 1 akapit drugi, dokumentacja odpowiednich zabezpieczeń;f) jeżeli jest to możliwe, planowane terminy usunięcia poszczególnych kategorii danych;g) jeżeli jest to możliwe, ogólny opis technicznych i organizacyjnych środków bezpieczeństwa, o których mowa w art. 32 ust. 1 ogólnego rozporządzenia o ochronie toku kontroli ustalono, że w Urzędzie Miejskim w Aleksandrowie Kujawskim opracowany został rejestr czynności przetwarzania, w którym ujęte zostały 54 czynności przetwarzania. W rejestrze tym nie został jednak wskazany planowany termin usunięcia danych osobowych poprzez wskazanie konkretnego okresu przechowywania, w rejestrze odwołano się w tym zakresie jedynie do jednolitego rzeczowego wykazu akt dla gmin. Pismem z dnia […] lutego 2019 r., znak: […], Burmistrz przesłał do Urzędu Ochrony Danych Osobowych przykładowe karty z rejestru czynności, w tym kartę dotyczącą czynności przetwarzania związaną z publikacją w BIP oświadczeń majątkowych. Jak wynika z tej karty, planowany termin usunięcia danych z BIP został określony przez Burmistrza na 5 lat, co w przypadku oświadczeń majątkowych jest niezgodne z treścią art. 24h ust. 6 ustawy o samorządzie gminnym. Ponadto, w piśmie z dnia […] czerwca 2019 r., znak: […], Burmistrz przesłał wyjaśnienia, z których wynika, że „z ustawy o dostępie do informacji publicznej w sposób jednoznaczny wynika, że udostępnianie danych dotyczy osób sprawujących władzę, a nie tych którzy sprawowali władzę. W związku z powyższym mogą być udostępnianie w bip oświadczenia majątkowe tylko radnych sprawujących władzę w okresie 5 lat, a zatem w trakcie trwania kadencji, a po tym okresie powinny być usuwane z bip i przechowywane w formie papierowej, przez okres 6 lat w stosunku do terminów od daty ich złożenia oraz udostępniania na wniosek zgodnie z zasadą jawności”. Powyższe stanowisko Burmistrza jest nieprawidłowe, bowiem, jak wskazano wyżej, z przepisów ustawy o samorządzie gminnym wynika, iż okres przechowywania takich informacji wynosi 6 lat. Ponadto, ponownie należy przywołać stanowisko piśmiennictwa w tym zakresie: „(…) [n]ie ma przy tym znaczenia, czy osoba, która złożyła oświadczenie, wciąż pełni swoją funkcję. Ustawodawca nie przewidział krótszego okresu niż 6 lat, dlatego wydaje się, że raz złożone oświadczenie pozostaje jawne przez cały ten okres” (K. Janaczek, Publikacja oświadczeń majątkowych [w:] (red.) B. Dolnicki Jawność w samorządzie terytorialnym [online]. LEX, 2019-08-15 17:49 [dostęp: 2019-08-23 15:31]. Dostępny w Internecie: W związku z powyższym podkreślić należy w tym miejscu, że obowiązek prowadzenia BIP i udostępniania w nim informacji publicznych wynika z przepisów udip. Skoro zatem ustawodawca przesądził, że oświadczenia majątkowe są jawne (z wyłączeniem informacji o adresie zamieszkania osoby składającej oświadczenie oraz o miejscu położenia nieruchomości), to należy uznać, że stanowią informację publiczną, która podlega publikacji w BIP przez okres wynikający z przepisów ustawy o samorządzie gminnym, tj. przez okres 6 lat, niezależnie od tego, czy dana osoba nadal jest radnym, czy też już przestała nim być. W konsekwencji, to właśnie termin 6 lat powinien zostać wskazany w prowadzonym przez Burmistrza rejestrze czynności przetwarzania danych osobowych jako planowany termin usunięcia danych osobowych zawartych w treści oświadczenia rejestrze czynności przetwarzania nie zostali również wskazani wszyscy odbiorcy danych, w tym podmioty przetwarzające, podczas gdy w toku kontroli przedstawione zostały umowy z podmiotami świadczącymi usługę udostępnienia serwera, na którym przechowywane są zasoby BIP oraz usługę gwarancji w związku z utworzeniem regionalnego biuletynu informacji publicznej, co wiąże się z dostępem przez te podmioty do danych osobowych przetwarzanych przez Burmistrza w związku z prowadzeniem BIP. Ponadto, w rejestrze czynności przetwarzania nie wskazano podmiotu prowadzącego kanał YouTube, na którym dostępne są nagrania sesji Rady Miejskiej Aleksandrowa Kujawskiego. Należy w tym miejscu podnieść, że zgodnie z art. 4 pkt 9 zdanie pierwsze ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, „odbiorca” oznacza osobę fizyczną lub prawną, organ publiczny, jednostkę lub inny podmiot, któremu ujawnia się dane osobowe, niezależnie od tego, czy jest stroną trzecią. Jak wskazuje się w piśmiennictwie, „za odbiorcę danych w rozumieniu komentowanego przepisu uznać trzeba podmiot przetwarzający dane na zlecenie administratora, któremu administrator ujawnia dane osobowe” (Fajgielski Paweł, Komentarz do rozporządzenia nr 2016/679 w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych), [w:] Ogólne rozporządzenie o ochronie danych. Ustawa o ochronie danych osobowych. Komentarz.). Wskazać również należy, że z art. 30 ust. 1 lit. d) ogólnego rozporządzenia o ochronie danych wynika obowiązek wymienienia w rejestrze czynności przetwarzania wszystkich odbiorców danych, niezależnie od tego, czy mają siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, czy też w państwie trzecim. Należy tym samym uznać, że Burmistrz nie wskazał w rejestrze czynności przetwarzania danych osobowych wszystkich odbiorców danych oraz nie wskazał dla wszystkich czynności przetwarzania planowanego terminu usunięcia danych, a tym samym naruszył art. 30 ust. 1 lit. d) oraz f) ogólnego rozporządzenia o ochronie danych oraz art. 5 ust. 2 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, tj. zasadę wskazać należy, iż powyższe naruszenia świadczą, że Burmistrz nie przetwarza danych osobowych zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 5 ust. 1 lit. a), e) i f) ogólnego rozporządzenia o ochronie danych. W konsekwencji oznacza to naruszenie zasady rozliczalności, o której mowa w art. 5 ust. 2 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, zgodnie z którym administrator jest odpowiedzialny za przestrzeganie przepisów ust. 1 i musi być w stanie wykazać ich przestrzeganie („rozliczalność”). W tym miejscu podkreślenia wymaga, że zasady określone w art. 5 ust. 1 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych stanowią punkt wyjścia dla realizacji obowiązków administratora oraz praw osób, których dane dotyczą, jak również dla oceny legalności tych Na podstawie art. 58 ust. 2 lit. i ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, każdemu organowi nadzorczemu przysługuje uprawnienie do zastosowania, oprócz lub zamiast innych środków naprawczych przewidzianych w art. 58 ust. 2 lit. a) – h) oraz lit. j) tego rozporządzenia, administracyjnej kary pieniężnej na mocy art. 83 rozporządzenia, zależnie od okoliczności konkretnej sprawy. Mając na uwadze powyższe ustalenia, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych, korzystając z przysługującego mu uprawnienia określonego we wskazanym przepisie ogólnego rozporządzenia o ochronie danych stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie zaistniały przesłanki uzasadniające nałożenie na Burmistrza administracyjnej kary ustalaniu wysokości kary Prezes UODO wziął pod uwagę następujące okoliczności sprawy, poczytywane na niekorzyść Burmistrza oraz wpływające obciążająco na wymiar nałożonej kary finansowej:1. Czas trwania naruszeń objętych nakazem określonym w niniejszej decyzji – stwierdzone nieprawidłowości nie zostały usunięte ani w toku kontroli przeprowadzonej u Burmistrza, ani w toku postępowania administracyjnego. Podkreślić należy, że kontrola wykazała, że najstarsze znajdujące się w BIP informacje o naborze na wolne stanowiska dotyczą naborów przeprowadzonych w 2012 r., a najstarsze oświadczenia majątkowe dotyczą 2010 r. 2. Wszelkie stosowne wcześniejsze naruszenia ze strony administratora – udostępnienie przez Burmistrza formularzy PIT-11 i PIT-37 w wersji niezanonimizowanej na stronie internetowej BIP (Prezes Urzędu wydał w tej sprawie decyzję upominającą Burmistrza z dnia 6 grudnia 2018 r., znak: oraz decyzję utrzymującą ją w mocy z dnia 7 maja 2019 r., znak: ZSPU. Umyślny charakter naruszenia – Burmistrz w związku z naruszeniem wskazanym w pkt 2 i przeprowadzonym w tym zakresie postępowaniem administracyjnym przez Prezesa UODO nie wdrożył żadnych rozwiązań w celu przeciwdziałania w przyszłości tego typu naruszeniom, w tym procedury dotyczącej przeglądu zasobów danych w materiałach opublikowanych w BIP. Zatem, w sposób świadomy i celowy Burmistrz udostępniał dane w BIP bez wprowadzenia w tym zakresie odpowiednich procedur, uznając, że nie jest do tego zobowiązany (na co wskazuje także skierowany przez Burmistrza do Ministra Cyfryzacji wniosek o interpretację przepisów udip). 4. Stwierdzone w toku kontroli naruszenia dotyczą osób, których dane znajdują się w treści materiałów stanowiących informację publiczną, opublikowanych w BIP Urzędu Miejskiego w Aleksandrowie Kujawskim. Podkreślić ponownie należy, że kontrola wykazała, że najstarsze znajdujące się w BIP informacje o naborze na wolne stanowiska dotyczą naborów przeprowadzonych w 2012 r., a najstarsze oświadczenia majątkowe dotyczą 2010 r. Zakres przetwarzanych danych ww. osób w ramach wskazanych materiałów obejmuje tzw. dane „zwykłe”. Zakres tych danych jest szeroki i obejmuje w szczególności szczegółowe informacje o stanie majątkowym określonej osoby. 5. Wysoki stopień odpowiedzialności administratora – wobec braku działań Burmistrza zmierzających do zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa danych oraz niewdrożenia stosownych polityk ochrony danych. Skutkiem powyższego jest umożliwienie dostępu do danych nieograniczonej liczbie użytkowników Brak współpracy administratora po wszczęciu postępowania – administrator w odpowiedzi na zawiadomienie o wszczęciu postępowania administracyjnego nie odniósł się do wskazanych w nim naruszeń poza kwestią związaną z terminem retencji danych udostępnionych na stronie internetowej wysokość administracyjnej kary pieniężnej, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych nie znalazł podstaw do uznania, że zachodziły jakiekolwiek okoliczności łagodzące, mające wpływ na ostateczny wymiar kary. Żadnego wpływu na wymiar kary nie miała okoliczność braku dowodów wskazujących na uzyskanie przez Burmistrza korzyści finansowych, jak i uniknięcie strat w związku z naruszeniem. W przedmiotowej sprawie organ nie rozważał przy nałożeniu kary okoliczności, o których mowa w art. 83 ust. 2 lit. j) ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, z uwagi na brak stosowania przez administratora kodeksów postępowania oraz zatwierdzonych mechanizmów czy nałożyć administracyjną karę pieniężną, a także ustalając jej wysokość, za najistotniejsze Prezes UODO uznał poważny charakter naruszenia wynikający z udostępnienia danych osobowych bez podstawy prawnej innym podmiotom oraz naruszenie zasady rozliczalności. Ponadto, Prezes Urzędu wziął pod uwagę, iż oceniany organ jest jednostką sektora publicznego, a szacując wysokość kary wziął pod uwagę także wysokość jej budżetu na rok 2018 r., sposób jego realizacji oraz budżet na rok 2019 tym miejscu wskazać również należy na treść art. 102 ustawy o ochronie danych osobowych, z którego wynika ograniczenie wysokości (do zł) kary, jaka może zostać nałożona na jednostkę sektora ocenie Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych, zastosowana administracyjna kara pieniężna w wysokości zł spełnia w ustalonych okolicznościach niniejszej sprawy funkcje, o których mowa w art. 83 ust. 1 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, tzn. jest w tym indywidualnym przypadku skuteczna, proporcjonalna i uznać, że kara będzie skuteczna, jeżeli jej nałożenie doprowadzi do tego, że Burmistrz stosować będzie takie środki techniczne i organizacyjne, które zapewnią przetwarzanym danym stopień bezpieczeństwa odpowiadający ryzyku naruszenia praw i wolności osób oraz wadze zagrożeń towarzyszącym procesom przetwarzania tych danych ocenie Prezesa UODO zastosowana kara pieniężna jest proporcjonalna do stwierdzonego naruszenia, szczególnie ze względu na wagę naruszenia, kategorie danych osobowych, których dotyczyło naruszenie, brak realizacji obowiązków administratora wynikających z ogólnego rozporządzenia o ochronie danych i czas trwania naruszenia (naruszenia objęte nakazem nie zostały usunięte w toku kontroli).Odstraszający charakter kary pieniężnej wiąże się z zapobieganiem naruszeń w przyszłości oraz przykładanie większej wagi do realizacji zadań administratora. Kara ma odstraszać zarówno administratora, przed ponownym naruszeniem, jak i inne podmioty. Nakładając niniejszą decyzją administracyjną karę pieniężną za naruszenie przepisów o ochronie danych osobowych Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych wziął pod uwagę oba aspekty: po pierwsze - charakter represyjny, Burmistrz naruszył przepisy ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, po drugie - charakter prewencyjny, zarówno Burmistrz, jak i inni administratorzy, będą skutecznie zniechęceni do naruszania w przyszłości prawa ochrony danych osobowych, jednocześnie dokładając większej staranności przy realizacji swoich obowiązków wynikających z ogólnego rozporządzenia o ochronie nałożonej kary jest doprowadzenie do właściwego wykonywania przez Burmistrza obowiązków przewidzianych w art. 5 ust. 1 lit. a), e) i f), art. 5 ust. 2, art. 24 ust. 1 i 2, art. 28 ust. 3, art. 30 ust. 1 lit. d) i f) oraz art. 32 ust. 1 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, a w konsekwencji do prowadzenia procesów przetwarzania danych zgodnie z obowiązującymi przepisami powyższego, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych rozstrzygnął, jak w jest ostateczna. Od decyzji stronie przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia, za pośrednictwem Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych (adres: ul. Stawki 2, 00 - 193 Warszawa). Od skargi należy wnieść wpis stosunkowy, zgodnie z art. 231 w związku z art. 233 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.). Strona ma prawo ubiegać się o prawo pomocy, które obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Prawo pomocy może być przyznane na wniosek Strony złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Wniosek jest wolny od opłat sądowych. Czy jest jakieś stanowisko UODO w sprawie upoważnień do odbioru dziecka z przedszkola lub świetlicy? Czy należy tu przyjąć przesłankę z art. 6 ust. 1 lit. c RODO w związku z przepisami Prawa oświatowego czy też może przesłankę z art. 6 ust. 1 lit. e? Co z placówkami niepublicznymi – jaka przesłanka powinna być przyjmowana w ich przypadku? Rozstrzygając wątpliwości, jaka przesłanka jest podstawą przetwarzania danych zawartych w upoważnieniu do odbioru dziecka z przedszkola lub szkoły, administrator powinien w pierwszej kolejności dokonać analizy przepisów ustawy Prawo oświatowe, które wskazują na zakres zadań i obowiązków przedszkola (szkoły) w zakresie zapewnienia odpowiedniego bezpieczeństwa dziecka. Przepisy ustawy Prawo oświatowe wskazują, że statut przedszkola powinien zawierać szczegółowe zasady przyprowadzania i odbierania dzieci z przedszkola przez rodziców lub upoważnioną przez nich osobę zapewniającą dziecku pełne bezpieczeństwo (art. 102 ust. 1 pkt 6). A zatem można zasadnie przyjąć, że w przypadku przedszkola zastosowanie może mieć przesłanka wskazana w art. 6 ust. 1 lit. e RODO łącznie z przepisem krajowym, jakim jest art. 102 ust. 1 pkt 6 Prawa oświatowego. Natomiast w przypadku przedszkoli niepublicznych art. 6 ust. 1 lit. e RODO i art. 102 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 172 ust. 3 Prawa oświatowego. W przypadku szkół publicznych należy mieć na uwadze brzmienie art. 68 ust. 1 pkt 6 ustawy Prawo oświatowe, zgodnie z którym dyrektor szkoły wykonuje zadania związane z zapewnieniem bezpieczeństwa uczniom i nauczycielom w czasie zajęć organizowanych przez szkołę lub placówkę. Można zatem przyjąć, że w przypadku szkoły publicznej zastosowanie może mieć przesłanka wskazana w art. 6 ust. 1 lit. e RODO łącznie z przepisem krajowym, tj. art. 68 ust. 1 pkt 6 ustawy Prawo oświatowe. W przypadku szkół niepublicznych - zgodnie z brzmieniem art. 172 ust. 2 pkt 3 Prawa oświatowego - statut szkoły lub placówki niepublicznej powinien określać organy szkoły lub placówki oraz zakres ich zadań. Wobec powyższego w przypadku szkoły niepublicznej podstawą będzie art. 6 ust. 1 lit. e RODO w związku z art. 172 ust. 2 pkt 3 ustawy Prawo oświatowe. 2020-03-24 Podmiot udostępniający: Departament Orzecznictwa i Legislacji Wytworzył informację: Monika Młotkiewicz 2020-03-24 Wprowadził‚ informację: Edyta Madziar 2020-03-24 13:03:25 Ostatnio modyfikował: Edyta Madziar 2020-03-25 09:35:39 Na podstawie 223 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp zamawiający poprawia w ofercie inne omyłki polegające na niezgodności oferty z dokumentami zamówienia (np. SWZ), niepowodujące istotnych zmian w treści oferty, niezwłocznie zawiadamiając o tym wykonawcę, którego oferta została poprawiona. W takim przypadku zamawiający wyznacza wykonawcy odpowiedni termin na wyrażenie zgody na poprawienie w ofercie omyłki lub zakwestionowanie jej poprawienia. Brak odpowiedzi w wyznaczonym terminie uznaje się za wyrażenie zgody na poprawienie omyłki. Poprawienie innej omyłki jest dopuszczalne, gdy z okoliczności wynika zamiar złożenia przez wykonawcę oferty zgodnie z wymaganiami zamawiającego oraz poprawienie omyłki nie ingeruje w sposób istotny w treść oferty, tj. nie powoduje konieczności znaczącej ingerencji ze strony zamawiającego lub nie dotyczy jej istotnych postanowień. Celem ustawodawcy wprowadzenia tego przepisu było uniknięcie, licznych niegdyś przypadków, odrzucania ofert z powodu błahych pomyłek. Dopuszczono zatem poprawienie niedopatrzeń, błędów niezamierzonych, opuszczeń, drobnych różnic itp. Pod warunkiem, że wszystkie te zmiany muszą mieścić się w pojęciu „omyłki”. W wyroku z dnia 30 maja 2011 r., KIO 1066/11 Krajowa Izba Odwoławcza uwzględniła odwołanie w sytuacji, gdy odwołujący przyznał, że popełnił pomyłkę, co do ilości jednostek obmiarowych i zamiast ilości 988 podał 100, uznając, że „Zamawiający mógł dokonać poprawy samodzielnie wiedząc, że wymagał jednostki miary 100 m2 i ilości 9,88, a odwołujący zaoferował jednostkę miary m2 i ilość 100 oraz cenę jednostkową 5,63 zł, poprzez przemnożenie danych podanych przez odwołującego przez 9,88. Gdyby taki sposób dokonania poprawy był niezgodny z intencją odwołującego, to mógłby odmówić zgody na poprawę omyłki, godząc się wówczas z odrzuceniem swojej oferty (…)”. Zgodnie z orzecznictwem Krajowej Izby Odwoławczej, punktem odniesienia przy ocenie dopuszczalności dokonania poprawy jest odniesienie dokonanej poprawy do całości oferowanego przez wykonawcę świadczenia. Okoliczność, że zmiana miałaby dotyczyć elementów przedmiotowo istotnych umowy (essentialia negotii) lub elementów uznanych za istotne przez zamawiającego, a nawet fakt, że skutkiem dokonanej poprawy miałaby być zmiana ceny oferty, nie stanowi okoliczności uniemożliwiających dokonanie poprawy na postawie art. 223 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp. Przeszkody w zastosowaniu art. 223 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp nie stanowi fakt, że poprawiona oferta stanie się lub przestanie być ofertą najkorzystniejszą w postępowaniu. Istotne jest bowiem, czy poprawienie innej omyłki w sposób istotny zmienia treść oferty w znaczeniu treści oświadczenia woli wykonawcy. Zamawiający jest zobowiązany poprawić omyłkę w szczególności wtedy, gdy sposób, w jaki ma być dokonana poprawa, wynika z innych elementów składających się na ofertę. Inne omyłki muszą mieć taki charakter, aby ich poprawy mógł dokonać zamawiający samodzielnie, bez udziału wykonawcy w tej czynności. Nie jest przy tym wykluczone, że w pewnych okolicznościach poprawienie omyłki będzie miało miejsce po uzyskaniu od wykonawcy wyjaśnień w trybie art. 223 ust. 1 ustawy Pzp. Przepis art. 223 ust. 1 ustawy Pzp określa również granice w zakresie możliwości poprawienia omyłki polegającej na niezgodności oferty z SWZ wskazując, iż niedopuszczalne jest prowadzenie między zamawiającym a wykonawcą negocjacji dotyczących złożonej oferty. O tym, czy po poprawieniu omyłki nastąpi istotna zmiana treści oferty należy oceniać, biorąc pod uwagę zakres zmian, przedmiot zamówienia i całość oferty (zob. wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 23 kwietnia 2009 r. XII Ga 102/09). Ocena, czy poprawienie innej omyłki przez zamawiającego powoduje, czy nie powoduje istotnej zmiany w treści oferty, musi być dokonywana na tle konkretnego stanu faktycznego. O istotności innej omyłki nie decyduje to, czy zmiana wpływa na cenę. Zmiana nieistotna w treści oferty to zmiana o niewielkim w stosunku do całego przedmiotu oferowanego zakresie. W wyroku z dnia 30 września 2010 r., KIO/UZP 2034/10Krajowa Izba Odwoławcza uznała, że omyłka polegająca na nie uwzględnieniu pięciu pozycji o łącznej wartości zł. w odniesieniu do ceny netto tej oferty wynoszącej zł jest omyłką nie powodującą istotnych zmian w jej treści. Krajowa Izba Odwoławcza uznała, że pominięcie pięciu pozycji nie powoduje, że treść oferty nie odpowiada treści SIWZ, gdyż odwołujący zobowiązał się wykonać przedmiot zamówienia opisany w SIWZ, dokonał kalkulacji wszystkich pozycji elementów rozliczeniowych, a jedynie nie dał temu wyrazu w formie odzwierciedlenia tej informacji na papierze. Inną omyłką będą zatem zarówno błędy w przygotowaniu oferty i odpowiednim, prawidłowym wyrażeniu jej treści popełnione przez wykonawcę, jak też pominięcia (np. wynikające z zapomnienia, błędnego rozumienia treści SWZ) w wypełnieniu lub przedłożeniu wszystkich elementów oferty. Omyłką będzie więc każda niezgodność między ofertą a SWZ, niepowodująca istotnych zmian w treści oferty chyba, że sam wykonawca będzie utrzymywał co innego, tzn. będzie obstawał, iż treść, zakres czy sposób przygotowania oferty są prawidłowe i w taki sposób powinny być traktowane (np. nie zgodzi się na poprawienie treści jego oferty) lub udowodnione mu zostanie świadomie i celowe sporządzenie oferty w sposób niezgodny z wymaganiami zamawiającego (co w praktyce obrotu jest nieomal niewykonalne). Dopuszcza się więc możliwość poprawienia samej ceny ofertowej, czy określenia przedmiotu świadczenia, jednakże pod warunkiem ograniczenia zakresowego, ilościowego czy jakościowego tego typu zmian. Orzecznictwo: Zespół wPrzetargach

art 102 ust 1 pkt 3